Anine slike prenose svu lepotu, nesavršenost i ranjivost njenih ženskih likova: Vrline vredne insignija

"Insignije" u fokus stavljaju skrajnuto žensko iskustvo kroz vizuelni jezik inspirisan osamnaestovekovnom grafikom i srednjovekovnim kostimima

Ona je tek student treće godine Fakulteta likovnih umetnosti u Beogradu, na odseku slikarstvo, a već zaslužuje pažnju ljubitelja umetnosti.

Preporučujemo

Ana Simić uveliko se ističe na beogradskoj kulturnoj sceni, ne samo sa pet slikarskih nagrada koje je dobila sa svega 22 godine, već i sa prvom samostalnom izložbom pod nazivom "Insignije", koja je otvorena prošle nedelje u izložbenom prostoru KvArt BW u šoping centru "Galerija" u Beogradu. Izložba će biti otvorena do subote, 9. septembra.

"Insignije", kako je istakla istoričarka umetnosti Bojana Jovanović u prikazu izložbe, u fokus stavljaju skrajnuto žensko iskustvo kroz vizuelni jezik inspirisan osamnaestovekovnom grafikom i srednjovekovnim kostimima, dok se same insignije, kao oznake visokodruštvenog položaja ili ugleda, uglavnom automatski povezuju sa muškarcima, najčeše vladarima.

- Ovo je moja prva samostalna izložba. Zove se "Insignije" i inspiracija mi je bila srednjovekovna srpska grafika iz 18. veka i srednjovekovni srpski kostim. Inspiraciju sam crpela uglavnom sa fresaka srpskih srednjovekovnih manastira na kojima su prikazane tipične haljine, odnosno tunike sa dosta ornamenata na porubima, dragog kamenja oko vrata i uskih rukava - objasnila je za Ona.rs umetnica Ana Simić.

Likovi u radovima Simićeve dominiraju ženskom energijom. Oni prenose svu lepotu, nesavršenost i njihovu ranjivost, atribute koje umetnica ističe kako bi od njih napravila vrline - koje su vredne insignija.

- U svojim radovima koristim insignije koje su u srednjem veku označavale moć. Želim time da legitimizujem moć svih žena, posebno onih koje su živele u epohama u kojima je njihov položaj bio znatno lošiji - ističe Ana, koja veoma vešto asimiluje prošlost i sadašnjost kroz različite elemente istorijskog kostima, ukrasa i nošnji.

Nazivi Aninih dela (poput "Ona", "Najgora", "Njegova majka" ili "Zabranjena") zapravo predstavljaju ulogu žena u društvu i Anin pokušaj da se sagleda njihovo iskustvo, kroz nemoć, ali i borbu, koja traje vekovima unazad.

Uloga žene, kao nečije majke, supruge, sestre - sa jedne strane - ili ljubavnice, prostitutke ili veštice - sa druge - neutrališe njenu ličnost, intelekt i individualizam, zbog čega umetnica u svojim delima kreira feministički prostor gde se vrednost žene ne prepoznaje samo u odnosu na ulogu koju ima u muškarčevoj sredini.

- Lepota žena i njihov status idu jedno uz drugo, i one su odgovorne za status muškarca. Što veći status ima žena, veći status ima njen muž - kao trofej - primećuje slikarka.

Njena dela, rađena u tehnici tuš i pero na platnu, prošarana su likovnim i ikonografskim elementima, koji su preuzeti iz hrišćanske likovne tradicije, zbog čega, iako sama umetnica kaže da nije religiozna, ostavljaju određeni duhovni utisak. Slike kostima koji podsećaju na vladarsku i svešteničku odeždu, išarani srednjovekovnim motivima, u kombinaciji sa simbolima poput meseca, cveća i ptica pružanju veoma unikatni i hibridni likovni izraz.

- Smatram da su ovi moji radovi vrsta omaža Zahariju Oferlinu i njegovim bakroreznim grafikama iz 18. veka, pošto je on bio polazna tačka i najveća inspiracija - otkriva mlada slikarka.

Žene u delima Ane Simić prikazane su i kao mitološka bića, kao što su sirene, radovi u kojima Ana propituje "uspostavljene narative nežnosti i ženske energije koje muškarac poništava".

- Bio mi je zanimljiv mit o grčkim sirenama, kao nekim neverovatnim bićima koja zavode muškarce sa Rodosa i koje su odgovorne za njihovu smrt. Želela sam da se malo poigram sa tim značajem - otkriva slikarka u čijim delima majke, vladarke, supruge, ali i sirene i veštice zaslužuju da se njihovo iskustvo validira i aktuelizuje, "te da im se konačno da omaž u dijalogu između različitih era, naglašavajući vremenski neodređene osobine žena".

(Ona.rs)