Dunja Lango bila je zlatni glas jugoslovenske televizije: Primer i uzor ostaje i danas

Simbol TV voditeljstva i jednog lepog vremena

Obrazovanje, profesionalnost, savršena dikcija koja drži pažnju, a onda lepo, upečatljivo lice, stav i gracioznost prave dame. Time je naciju očarala Dunja Lango - jedno od najboljih i najupečatljivijih TV lica u Jugoslaviji.

Zajedno sa Dušankom Kalanj i Ljiljom Marković ona je obeležila medijsku eru u kojoj je bilo važno da vas prepoznaju po glasu, ne po liku.

Preporučujemo

Akcenat je stavila na obrazovanje i učenja jezika

Dunja Figenvald rođena je u Zagrebu, 27. novembra 1941. godine, kao mlađe dete Ivana Figenvalda i Ljubočke de Grimani. Nakon završene osnovne i srednje škole, u Zagrebu je upisala studije engleskog i francuskog jezika na Filozofskom fakultetu.

Diplomirala je na Filološkom fakultetu u Beogradu, na odseku za engleski jezik i književnost. Kao devojčica pohađala je i baletsku školu u Zagrebu i bila stalna članica dečijeg "Pionirskog kazališta". Tokom srednjoškolskih dana počela je i da se bavi glumom. Učila je dikciju, artikulaciju, veštinu govora i scenski pokret. Interesovali su je i jezici, pa je u Institutu za strane jezike učila engleski, francuski i italijanski jezik.

Od 1960. do juna 1967. godine radila na Radio-televiziji Zagreb. Preselila se u Beograd 1967. godine i zaposlila u Radio-televiziji Beograd.

Radila je kao spikerka i voditeljka informativnog programa, kao i kulturno-zabavnog programa RTS-a. Vodila je televizijske prenose muzičkih festivala, kao i kvizove u čijoj realizaciji je učestvovala i kao saradnik. Bila je predstavnica voditelja JRT-a sa svojim programom, na Osnivačkoj skupštini voditelja sveta u okviru internacionalnog TV festivala, u Monte Karlu, 1977. godine.

Vodila je a zatim uređivala evrovizijske emisije. Na RTS-u je radila do juna 1999. godine, kada je otišla u penziju, stoji na samom sajtu "RTS-a".

Publika je između ostalog pamti po emisijama "Nedeljno popodne", kvizovima "Na četiri točka", "Sedam zamki", "Dva kapitena" i "Nasmešite se, molim!", kao i festivalu "Beogradsko proleće" i "Igrama bez granica". Odustala je od uloge voditelja one godine kada je odlučeno da se u okviru "Beogradskog proleća" uvede i veče narodne muzike.

Poslata je na prinudni odmor od januara 1992. godine do decembra 1995. godine, po odluci tadašnjeg generalnog direktora RTS-a Milorada Vučelića, piše na njenom sajtu. Kada je, po završetku bombardovanja 1999. godine, ponovo stavljena na listu za prinudni odmor, na sopstveni zahtev otišla je u penziju.

Sinhronizovala je, čitala, pozajmljivala glas u značajnim projektima Svetolika Mitića i drugih. Čitala je tekstove za žurnale Filmskih novosti „Zastava filma“ koji su prikazivani pre projekcije filmova u jugoslovenskim bioskopima i na trgovima u svim većim gradovima.

Od decembra 1995. do aprila 1999. godine, bila je urednica i voditeljka emisije "Modni magazin".

Glumila je i u filmovima.

U filmu "Moja luda glava", koji je 1971. režirao Vuk Vučo, igrala je glavnu žensku ulogu, a partner joj je bio Bata Živojinović. Kasnije je igrala i u filmovima "Bež" iz 1972. i "Bombaši" iz 1973. godine.

Šestostruka je dobitnica novinarske nagrade Gordana Boneti, namenjene najboljim radio i televizijskim spikerima na području Jugoslavije, dobitnica pet "Oskara popularnosti" magazina "TV revija". Godine 1981. dodeljeno joj je priznanje "umetnik-voditelj Srbije".

Brakovi i prezimena

Znali su je i kao "damu sa četiri prezimena". Sklopila je tri braka sa muškarcima tri različite narodnosti, a za promenu Dunjinog emotivnog statusa, ali i punog imena, publika bi saznala kada bi se pri čitanju vesti ili tokom špica na ekranu prikazalo novo prezime.

Prvi put se udala mlada, u Zagrebu, dok je studirala engleski jezik za Podravca, za novinara Milana Sigetića. I drugi bračni partner bio je predstavnik sedme sile, Milan Miličević Lango, zbog kojeg se u dvadesetšestoj godini preselila u Beograd i tu ostala do kraja života.

Sa Langom je 1968. dobila sina Istoka, a četiri godine kasnije i kćerku Srnu, glumicu i autorku dva romana. Sa trećim suprugom, crnogorskim preduzetnikom Živkom Puletićem, koji je nakon povratka iz Pariza počeo posao u centru Beograda, 1986. godine dobila je sina Luku, piše magazin "Hello".

U amanet

Publika i saradnici pamtiće je kao principijelnu osobu i velikog profesionalca, a o tome je i javno govorila za list "Politika" , želeći da ostavi mlađim kolegama recept televizijskog voditeljstva.

- Pružiti gledaocima pametan, kulturan, zanimljiv sadržaj, lepu temu i informaciju, koje su pripremali isto takvi mladi i talentovani, ali i iskusni saradnici, a bilo ih je mnogo. Trudila sam se da dobijem za saradnike kvalitetne ljude, a u goste su nam dolazili najbolji umetnici, slikari, pisci, muzičari, arhitekte, glumci i predstavljali svoja dela i ideje - rekla je ona.

Otmenom pojavom, posebno izborom tema i programskim sadržajem, dala je poseban pečat svom radu. Da je to baš tako dokaz je ocena koju su joj dali gledaoci u jednoj anketi: "I da lažete mi bismo vam verovali".

Napustila je ovaj svet 2015. godine u 74. godini.

(Ona.rs)