Najudaljeniji restoran sa Mišelinovom zvezdicom nalazi se na vrlo interesantnom mestu

Dugačak više od četiri kilometra Kurushima Kaiyo most jedan je od osam dugih mostova na auto-putu Nishi-Seto koji se proteže dužinom od 60 kilometara, poznatom kao Shimanami Kaido, što se slobodno prevodi kao Morski put ostrva talasa (engl. Island Wave sea road). Jedini je put kroz arhipelag Geiyo, grupu planinskih ostrva grupisanih u srcu glavnog plovnog puta Japana. Ovaj put povezuje ostrva sa gradom Onomichi na ostrvu Honshu i gradom Imabari na Shikoku ostrvu.

Sve dok most nije završen 1999. godine, ostrva Geiyo bila su udaljena regija zemlje, koja je bila dostupna samo morskim putem. Na mestu na kome je postavljen most nalazi se Tihi okean, a mesto je poznato do jakim podvodnim strujama i brzim virovima.

Danas ovaj put vijuga kroz ribarske luke, prolazi kroz doline sa terasastim poljoprivrednim imanjima, bogatim sadnicama limuna i mandarina. Čak se na tom putu nalazi i suši restoran „Akakichi“, koji je nosilac Mišlenove zvezdice i poznat je kao najudaljeniji restoran sa tim odličjem.

Ruta je, takođe, svojevrsno putovanje u malo poznatu pomorsku prošlost Japana. Od 9. do 16. veka, ostrva Geiyo bila su dom pirata (kaizoku). Bili su to pomorski klanovi, koji su zahvaljujući svojoj veštini plovidbe kroz opasne vode, dominirali morskim putevima unutrašnjeg mora Seto i terorisali obale istočne Azije, učestvujući u brojnim bitkama na tom području i trgujući.

Poslednjih godina u Japanu je sve popularnije novo tumačenje pirata, i to najpre zahvaljujuči istoričarki i televizijskoj voditeljki Junko Yamada. Njena knjiga „Kaizoku Ga Tsukutta Nihonsi“ (Istorija Japana za koju su zaslužni pirati) objavljena 2017. godine opisuje pirate kao „heroje mora“, zbog važne uloge koju su imali u događajima značajnim za istoriju zemlje.

- Najviše informacija imamo o Murakami Kaizoku – izjavio je za BBC Ken Tanaka, kustos Murakami Kaizoku muzej na Oshima ostrvu, arheolog i jedan od najistaknutijih japanskih stručnjaka za temu pirata i dodao:

- Bili su najveća grupa pirata, članovi tri linije porodice Murakami, koji su se na istorijskoj sceni pojavili tokom 14. veka.

U pitanju je istorijski period poznat kao era Muromachi (1336-1573), kada je nekadašnji politički poredak kojim je vladao šogun, slomljen. U periodu od 1467. do 1615. godine samuraji širom zemlje podelili su Japan na nezavisne feude.

- Zajedno sa ribarima koje su regrutovali sa ostrva, Murakami Kaizoku je uspešno vladao unutrašnjim morem Seto, kao svojim pomorskim feudom – naveo je Tanaka i objasnio da su pirati u to vreme uglavnom napadali brodove i pljačkali sela, ali je Murakami bio drugačiji.

Upravo on se trudio da na moru bude reda, istovremeno pokušavajući da olakša trgovinu, ali i diplomatske odnose i kulturnu razmenu.

Tek kada Tokugawa Shogunate onesposobio Murakama, a nakon ponovnog ujedinjenja Japana 1615. godine, uspeo je da slavno zatvori japanske morske granice i sprovede politiku nacionalne izolacije (sakoku). Takva politika je trajala do 1853. godine, kada je komodor „Perry“ američke mornarice ušao u Tokijski zaliv sa svojom flotom „crnih brodova“ i primorao zemlju da ponovo stupi u kontakt sa svetom.

Danas je Murakami Kaizoku muzej takođe i centar za posetioce „Policijskih gusara iz mora Seto“ (engl. „Policemen pirates of the Setonaikai Sea“), tematskog programa, koji uključuje 42 značajna lokaliteta širom ostrva. Upravo to je po mišljenju Tanake najreprezentativniji primer japanske pomorske istorije u programu japanske baštine, koji prepoznaje kulturna dobra koja govore o prošlosti zemlje.

Geiyo ostrva su svojevrsni mikrokosmos jednog izuzetnog doba u japanskoj istoriji. Osim ruševina Murakamijevih tvrđava, na tom putu postoji i hram Ouymazumi, posvećen šintoističkim božanstvima koji štite mornare i ratnike, kao i najveća kolekcija oružja samuraja. Tu je i hram Kojoji, koji važi za jedan od najboljih primera arhitekture iz ere Muromachi.

Ostrva Geiyo nalaze na području Nacionalnog parka Setonaikai, koji je ujedno i prvi nacionalni park u zemlji, još od 1934. godine. Zato je bilo važno da se i mostovi uklope u celokupan pejzaž.

Most Shimanami Kaido ima petlje na svakom ostrvu. Uopšte nije zakrčen i vrlo je interesantan za istraživanje. Izgradnja je počela 1975. godine, nakon skoro jednog veka truda i lobiranja da se pronađe bezbedniji i zgodniji način za odlazak do škola, bolnica i prodavnica.

Na ovom velelepnom mostu postoje trake za pešake, ali i bicikle i mopede. U jednom od sidrišnih tornjeva postoji čak i lift, koji se spušta do malog ostrva Uma, na kome živi svega 13-oro stanovnika.

(Ona.rs)

Pošaljite nam Vaše snimke, fotografije i priče na broj telefona +381 64 8939257 (WhatsApp / Viber / Telegram).

Povezane vesti

Ona.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.