Petrovaradinska tvrđava: Nemi svedok bogate i duge istorije Novog Sada

Simbol grada Novog Sada, Petrovaradinska tvrđava kao nemi svedok bogate i duge istorije dominira i danas vojvođanskom prestonicom.

Smatra se da je istorija područja na kome se nalazi i nekadašnje tvrđave na čijim ostacima je podignuta duža čak više od dve stotine hiljada godina.

Kako su se smenjivali osvajači, tako je i utvrđenje menjalo naziv. Najpre je to bio keltski "Cusum", pa vizantijska tvrđava "Petricon". Potom je bila prisutna turska, pa austrougarska vlast, da bi krajem 17. veka počela gradnja današnje Petrovaradinske tvrđave na mestu nekadašnjeg utvrđenja.

Gradnja duga skoro ceo vek

Francuski arhitekta, ali i vojskovođa i pisac po imenu Sebastijan Voban idejni je tvorac projekta za današnju Petrovaradinsku tvrđavu, navodi “Visitnovisad”.

Čak 88 godina je trajala gradnja, a za to vreme se na tronu Austougarske promenilo čak pet vladara. Gradnja je završena 1780. godine.

Petrovaradinska tvrđava zauzima površinu od 110 hektara i smatra se najvećim utvrđenjem građenim u to doba na evropskom tlu.

Legenda o nazivu

Tvrđava koja je od polovine 20. veka okarakterisana kao istorijski spomenik i stavljena pod zaštitu relevantnih državnih institucija naše zemlje, specifična je i po podzemnom delu, koji se prostire na čak četiri sprata. Među 16 kilometara dugim podzemnim hodnicima nalazi se i jedan bunar, čija je namena bila da obezbedi nesmetano snabdevanje vodom, u slučaju opsade.

Legenda koja je vezana za naziv Petrovaradinske tvrđave navodi da je u pitanju kombinacija latinskog pojma "petra", u značenju "kamen", zatim mađarskog pojma "var", u značenju "grad" i turske reči "din", koja se prevodi kao "vera", iz čega proizilazi da se termin Petrovaradin slobodno prevodi kao “Grad na steni čvrst kao vera”.

Znamenitost Petrovaradinske tvrđave

Ako izuzmemo pogled koji se pruža sa Petrovaradinske tvrđave prema Dunavu i Novom Sadu, Toranj sa satom je definitivno jedna od najznačajnijih znamenitosti ovog simbola vojvođanske prestonice. 

Oko 1750. godine je tadašnja habzburška carica Marija Terezija darovala Novom Sadu Toranj sa satom, u znak sticanja statusa “Slobodnog kraljevskog grada”.

Razlog zbog koga se ovaj toranj naziva i “Pijani sat” vezan je za jednu neobičnost koja ga prati. Naime, kazaljke na tornju nisu standardne, odnosno za razliku od drugih satova sa kazaljkama, na ovom satu velika kazaljka pokazuje sate, a mala minute. I za to postoji krajnje logičan i opravdan razlog.

U vreme kada ljudi nisu nigde žurili, kao što je to danas slučaj, bili je najbitnije da znaju koliko je sati, ali ne i koliko je minuta. Zato i jeste velika kazaljka odabrana da ih pokazuje. Mada razlog za tu neobičnost treba tražiti i u činjenici da je sa novosadske strane velika kazaljka i vidljivija.

Interesantno je pomenuti i to da sat na ovom tornju nije pokazivao tačno vreme kada su u gradu bile ekstremno niske ili ekstremno visoke temperature, pa čak u jednom trenutku nije uopšte ni funkcionisao. Ipak, nakon što je Lajoš Lukačiji zamenio određene delove sata, on je nastavio da pokazuje tačno vreme. Naravno, prema prvobitnom planu, tako da i dalje velika kazaljka pokazuje sate, a mala je tu da pokaže minute.

(Ona.rs)

Pošaljite nam Vaše snimke, fotografije i priče na broj telefona +381 64 8939257 (WhatsApp / Viber / Telegram).

Povezane vesti

Ona.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.