Dve žene, koje su imale značajnu ulogu u to doba, sahranjene su u ovom srpskom manastiru

Oko pet kilometara od Trstenika udaljena je zadužbina srpske kneginje Milice Hrebeljanović. Prazniku Uspenja Presvete Bogorodice posvećena je glavna crkva manastira Ljubostinja.

Pored toga što je u ovom manastiru provela poslednje dane, carica Milica je i sahranjena u manastiru.

Zajedno za Jelenom Mrnjavčević, suprugom srpskog despota Uglješe, koji je stradao u Maričkoj bici, provodila je srpska kneginja dane. A u želji da zahvali knezu Lazaru za to što ju je nakon suprugove smrti prihvatio i pružio joj utočište, despotica Jelena, čije je monaško ime bilo Jefimija, veze pokrov za knežev kivot - Pohvalu knezu Lazaru.

Ono po čemu je ovo delo specifično, jeste način izrade, budući da je izveženo na svili crvene boje i to uz pomoć pozlaćenih niti.

U Ljubostinji je sahranjena i monahinja Jefimija, a njen grob se nalazi u neposrednoj blizini ulaza u manastirsku crkvu, sa desne strane, navodi „Zaduzbine-nemanjica.rs“.

Kratka istorija Ljubostinje

Uoči pripreme za Kosovski boj, srpska kneginja odlučuje da izgradi zadužbinu, nedaleko od današnjeg Trstenika. Razlog zbog koga je odabrala ovo osamljeno mesto, vezuje se za tada aktuelnu situaciju, budući da je kneginja, najverovatnije imala želju da pronađe mesto na kome će boraviti daleko od sveta.

Vrlo brzo po završetku bitke na Kosovu, srpska kneginja Milica Hrebeljanović odlučuje da se zamonaši, kojom prilikom dobija monaško ime Evgenija.

Izuzev već pomenute despotice Jelene Mrnjavčevi, u monaštvu nazvane Jefimija, nekadašnjoj srpskoj kneginji u novoizgrađenoj zadužbini društvo prave i mnoge žene, koje su tokom Kosovske bitke izgubile muževe.

Smatra se da je glavna manastirska crkva Ljubostinje oslikana u prvim godinama 15. veka, a najverovatnije u periodu između 1402. i 1405. godine.

Duga istorija ove svetinje bila je puna uspona i padova, pa je tako Ljubostinja tokom 17. veka bila potpuno pusta, da bi njen oporavak usledio tokom narednog veka.

Kako su srpski ustanici, na čelu sa Kočom Anđelkovićem utočište u jednom trenutku pronašli baš u Ljubostinji, tako je manastir stradao od turske ruke. Srećom, ubrzo je usledila nova obnova.

Pominjanje u molitvama

Pored toga što je manastir Ljubostinja značajan kao zadužbina srpske kneginje, ne treba zaboraviti da je u njemu, gotovo od momenta osnivanja, funkcionisala i prepisivačka delatnost, vrlo značajna za očuvanje istorije i kulturnog identiteta zemlje.

Takođe, ne treba zaboraviti ni priču od drugovanju i razumevanju, koje su dve značajne žene u to doba pokazale i dokazale, kroz dugogodišnji trud i rad u manastiru. Zato se danas grobovi kneginje Milice i despotice Jelene, nalaze jedan nasuprot drugog, a odmah nakon ulaza u glavnu manastirsku crkvu. Kneginje Milice sa leve strane, dok je grob monahinje Jefimije sa desne.

U vreme da su se srpski ustanici okupili oko Koče Anđelkovića, te utočište potražili baš u ovoj svetinji, desilo se i nešto posve zanimljivo za istoriju Ljubostinje. Poziv za pokretanje Kočine bune stigao je ustanicima baš iz ovog manastira, navodi „Manastiriusrbiji“.

Monahinje koje danas brinu o ovom, izuzetno značajnom srpskom srednjevekovnom manastiru, ne propuštaju da u molitvama pomenu dve značajne žene, kneginju i despoticu, monahinju Evgeniju i monahinju Jefimiju, u svojim molitvama.

(Ona.rs)

Pošaljite nam Vaše snimke, fotografije i priče na broj telefona +381 64 8939257 (WhatsApp / Viber / Telegram).

Povezane vesti

Ona.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.