Izlet do Beočina: Lekoviti beg u dunavski raj

Nacionalni park Fruška gora, Dumbovački vodopad, kao i izletište Brankovac, sa kog se pruža fenomenalan pogled na panoramu Novog Sada, samo su neki od razloga zbog kojih ljubitelji prirode često dolaze u Beočin

U severnom Sremu, na obroncima Fruške gore, na desnoj obali Dunava nalazi se Beočin, gradić poznat po proizvodnji cementa.

Ime je dobio po istoimenom manastiru, koji se prvi put pominje 1622. godine.

Preporučujemo

Istorija pamti da je cement proizveden u Beočinu korišćen za izgradnju lančanog mosta između Budima i Pešte u Mađarskoj. Posle Drugog svetskog rata gradić je postao simbol industrijske revolucije, a proizvodnja cementa ostala je ključna privredna grana po kojoj je Beočin i danas u Srbiji poznat.

Ono što ovaj gradić izdvaja u turističkom smislu je reka na kojoj se nalazi. Ljubitelji pecanja od proleća do jeseni provode vreme na obali Dunava u Beočinu, nadajući se dobrom ulovu.

Dunav u Beočinu je magnet koji privlači i plivače, a iz godine u godinu sve je više onih koji provode leto na Ostrvu ljubavi naspram beočinske gradske plaže.

Nacionalni park Fruška gora, Dumbovački vodopad, kao i izletište Brankovac, sa kog se pruža fenomenalan pogled na panoramu Novog Sada, samo su neki od razloga iz kojih ljubitelji prirode često dolaze u Beočin.

Iako ovaj gradić ima veliki turistički potencijal, pre svega zahvaljujući prirodi koja ga okružuje, ono čemu se svi stanovnici Beočina nadaju jeste obnavljanje zdanja po kom je Beočin nekada bio poznat. Reč je o Špicerovom dvorcu, podignutom 1892. godine.

Zdanje porodice Špicer koje je projektovao Imre Stajndl, arhitekta koji je “potpisao” i zgradu Parlamenta Mađarske, nekada je bilo simbol Beočina. Nažalost, grandiozno zdanje u secesionističkom stilu koje ima status spomenika kulture odavno je zapušteno, zbog čega ga nazivaju “dvorcem duhova”.

Foto: Ivan Strahinić

(Ona.rs)