Ratnici od bronze, lusteri od pušaka i pogled na dve reke: Ovo mesto skriva crkvu sa najneobičnijom istorijom

Šetnja Beogradskom tvrđavom uvek može biti zanimljiva. Posebno ako se krene put kapele posvećene Svetoj Petki. Nakon prolaska kroz Zindan kapiju, koja je u tursko doba bila jedna od kapija za ulazak u grad, nailazi se na posve neobičnu svetinju.

Ne samo zato što je crkva Ružica, kako je njen kolokvijalni naziv, obrasla zelenilom, nego i zbog njenih vernih čuvara.

Preporučujemo

Ipak, pre svega toga, tokom šetnje tvrđavom, prvo što mnogima privuče pažnju jeste pogled koji se odatle prema beogradskim rekama pruža.

Vojna crkva zanimljivog naziva

Crkva u tom delu Beogradske tvrđave posvećena je Presvetoj Bogorodici. Ako je verovati narodnom predanju, iako o tome nema materijalnih dokaza, tokom srednjeg veka tu je takođe postojala crkva, nazvana Ružica.

U vreme paganstva praznovane su Rozalije. Bio je to praznik specifičan po tome što su korišćene latice ruža, kako bi njima bili posipani svi učesnici. Veruje se da naziv Ružica, koji i danas ova svetinja nosi, potiče baš od tog praznika, koji je bio proslavljan otprilike kada i pravoslavni praznik Svete Trojice.

Prvobitna namena ove crkve bila je usmerena na potrebe vojske. Zato i jeste njena arhitektura neobična. I zato se ispred nalaze dve statue u metalnim oklopima, po čemu je i prepoznatljiva.

Pre nego što je na tom mestu podignuta crkva Ružica, tu je postojao magacin, u kome su austrijske snage čuvale barut. Budući primarno vojni hram, crkva je nikla nakon preuređivanja tog magacina i dogradnje oltarskog dela i zvonika.

Stradanje i obnova

Period tokom Velikog rata doneo je stradanje ovoj poznatoj beogradskoj svetinji. Samo deceniju nakon završetka Prvog svetskog rata, crkva Ružica je obnovljena od temelja.

U to doba, prema projektu Nikolaja Krasnova, poznatog ruskog arhitekte, dodate su i dve statue, koje se i danas nalaze sa leve i desne strane ulaza u crkvu. Jedna prikazuje ratnika iz perioda vladavine srpskog cara Dušana Silnog, dok je druga slika i prilika savremenog srpskog ratnika iz minulog veka.

Da sve bude zanimljivije, za izlivanje statua koje i danas ponosito čuvaju ulaz u ovu beogradsku svetinju, korišćene su topovske čaure.

A za lustere, odnosno polijeleje koji osvetljavaju, neobično mračnu unutrašnjost Ružice, korišćeno je trofejno oružje srpskih ratnika koji su učestvovali u Prvom svetskom ratu.

I nije to sve po čemu je ova svetinja neobična i zanimljiva.

Nakon poslednje obnove, crkva je i živopisana. Zasluge za to pripadaju Andreju Vasiljeviču Bicenku, ruskom slikaru, koji je uneo i neke novine u svoj rad.

U unutrašnjosti Ružice mogu se videti uobičajeni prikazi biblijskih scena, ali i prikazi povorke vladara naše zemlje, koja i danas krasi svod ove crkve.

Posebno je zanimljiva scena na kojoj je prikazana Propoved na Maslinovoj gori. Osim ruskog cara Nikolaja Drugog Romanova, na zapadnom zidu ove beogradske svetinje mogu se videti i prikazi srpskih kraljeva iz porodice Karađorđević, kao i druge znamenite ličnosti srpske istorije.

(Ona.rs / “Beogradskatvrdjava.co.rs” )