U Časnu trpezu ovog manastira ugrađen je i deo moštiju svetog srpskog kneza: Lešje čuva i česticu Časnog krsta

Na selo Lešje se nailazi kada se iz Paraćina krene put Zaječara. Iznad tog sela, na teritoriji Petruške oblasti nalazi se i manastir Lešje, ali i ostaci srednjevekovnog utvrđenja Petrus, po kome oblasti i nosi naziv. Nedaleko odatle nalazi se i selo Izvor, u kome je i manastir posvećen Svetoj Petki, ali i mnoge druge svetinje i njihovi ostaci.

Brojne se zanimljivosti vezuju za ovu svetinju, a kao najinteresantnija izdvaja se ona o ugradnji delova moštiju srpskog kneza Lazara u Časnu trpezu, koja se nalazi u glavnoj manastirskoj crkvi, posvećenoj prazniku Pokrova Presvete Bogorodice. Takođe, u manastirskoj riznici se, pored ostalih relikvija, čuva i čestica Časnog krsta.

Iako postoje indicije da je tu još u davna vremena postojala svetinja, nema zvaničnih podataka o tome ko je i kada tu crkvu podigao.

Međutim, zvanična istorija navodi da je prvobitno Vukoslav, jedan od vlastelina na dvoru Stefana Nemanje podigao crkvu i to sa sinovima po imenu Držman i Crep. Ideja je bila da funkcioniše kao hilandarski metoh, ali naslednici srpskog vlastelina potom zahtevaju da svetinja bude njima vraćena u posed. Zapravo, nisu bili naročito zadovoljni time kako se u to doba brinulo o ovom manastiru, pa je to bio razlog da zahtevaju vraćanje svetinje.

Važan duhovni centar

U vreme kada su tim područjem vladale turske snage, srpski živalj tog kraja duhovno uporište pronalazi upravo u manastiru Ledšje.

O daljoj istoriji ne zna se baš mnogo, sve do presudnog momenta za savremenu istoriju manastira Lešje, koji se zbio 1923. godine.

Nedugo nakon što mu se Presveta Bogorodica javila u snu, rekavši mu gde se nalaze ruševine nekadašnje crkve, Živan Marković iz Lešja odlazi da pronađe tu svetinju. I u tome, uz pomoć drugih ljudi, i uspeva.

Omanju crkvu izrađenu od kamena, koju pokriva limom, Živan na tom mestu kasnije i gradi. Na temeljima te crkve je početkom ovoga veka nikao današnji manastir i to zaslugom tadašnjeg nastojatelja, Oca Jovana i meštana, koji su kasnije i značajno obnovili manastirski kompleks.

Kombinacija stilova

Ono po čemu je ova svetinja takođe prepoznatljiva jeste i kombinacija arhitektonskih stilova. Osim elemenata moravskog stila srpske arhitekture, mogu se uočiti i elementi karakteristični za vizantijski i grčki stil.

Nedaleko od ove svetinje nalaze se i dva izvora vode, za koje mnogi vernici smatraju da su lekoviti.

U okviru manastirskog kompleksa se, pored ostalog nalazi i Kula Orlovića Pavla, kako je njen lokalni naziv. U okviru te kule, osim devet manastirskih zvona, postoji i prostor, koji je namenjen paljenju sveća.

(Ona.rs / „Manastiriusrbiji“)

Pošaljite nam Vaše snimke, fotografije i priče na broj telefona +381 64 8939257 (WhatsApp / Viber / Telegram).

Povezane vesti

Ona.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.