Na najsuroviji način je tu stradao narod: Zaslugom srpskog vladike očuvani su njihovi posmrtni ostaci

Da srpski vladika Nikolaj Velimirović nije to zahtevao, do danas ne bi bili očuvani posmrtni ostaci, odnosno kosti onih, koje su turski vojnici ubli na najsuroviji način.

Zbilo se to u vreme kada je srpski narod ustao protiv viševekovnog turskog ropastva. Tačnije, u periodu kada je podignuta Hadži Prodanova buna.

Iako je od tada do danas prošlo više od dva veka, surovost tog tragičnog događaja nikada ne treba da bude zaboravljena.

Deo Srpske Svete Gore

Nadaleko je poznato da se na dve kolacije u Srbiji krije mnoštvo manastira, pa se ona sa razlogom nazivaju Srpskom Svetom Gorom. Ponekad ih prati i krilatica Mala Sveta Gora.

Jedna od tih lokacija nalazi se na području Nacionalnog parka Fruška Gora, a druga nedaleko od Čačka, na području Ovčarsko-kablarske klisure. I baš ta druga je mesto na kome se tragični događaj odigrao, nakon čega nastaje Kađenica. Neobična crkva u pećini, kojom upravlja obližnji srednjevekovni manastir Preobraženja Gospodnjeg, koji je deo Srpske Svete Gore u Ovčarsko-kablarskoj klisuri.

Skrivanje i stradanje naroda

U vreme kada je hrabri Hadži Prodan Gligorijević okupio Srbe i podigao bunu, želevši da se oslobodi turske vlasti, zbio se i događaj kome svedoči pećina neobičnog naziva, a koji se u vezu sa tim događajem i dovodi.

Nemajući kud, mnogi ljudi tog kraja su u strahu za svoj život, spas pokušali da pronađu u pećini, u kojoj se danas nalazi omanji manastir, odnosno crkva. Niko od njih nije slutio da će turskim osvajačima pasti na pamet tako nešto surovo.

I dok su ljudi u pećini verovali da su uspeli da se sklone od osvajača, dotle su turski vojnici pripremali surovu osvetu. Shvativši da se narod krije u unutrašnjosti pećine, odlučili su da im ne dozvole da se spasu. Ne, nisu ih streljali, nabijali na kolac ili nešto slično. Učinili su nešto mnogo surovije.

Prikupili su granje iz koline, odneli ga do pećine i pažljivo poređali tik uz ulaz u pećinu, u kojoj danas postoji ovaj manastir. A onda su, verovali ili ne svo to granje zapalili i tako ostavili narod da se u unutrašnjosti pećine uguši.

Veruje se da termin Kađenica i vodi poreklo od tog surovog događaja.

I više od veka su kosti ovih mučenika bile u pečini, tačnije, sve do 1936 godine, kada je vladika žički Nikolaj izneo zahtev da se prikupe i pažljivo poređaju u dva namenska sarkofaga. U apsidi u oltaru ove neobične crkve i danas se ti kameni sarkofazi čuvaju.

(Ona.rs / “Turistička prizma” )

Pošaljite nam Vaše snimke, fotografije i priče na broj telefona +381 64 8939257 (WhatsApp / Viber / Telegram).

Povezane vesti

Ona.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.