Uz Srpsku i Malu, postoji i Resavska Sveta Gora: Na obali Velike Morave je i jedan manastir neobičnog naziva

Možda zvuči neuobičajeno da srpska srednjevekovna svetinja nosi naziv po jednom čoveku, ali u Srbiji postoji i jedan takav manastir.

Ranije je bio poznat kao Bukovica, da bi tokom druge polovine 18. veka njegov naziv bio promenjen u onaj po kome je i danas poznat. Zasluge za to pripadaju jednom, za ono vreme dobrostojećem čoveku, koji se navio trgovinom. Poreklo Miljka Tomića bilo je selo Gložani, u blizini manastira.

Nije poznato da li se pred kraj života Miljko i zamonašio u ovom manastiru ili ne, ali se ipak zna da je poslednje dane ovozemaljskog života proveo u manastiru po njemu nazvanom, u kome je i ispustio svoju plemenitu dušu.

Nepoznat ktitor

Iako se ne može sa sigurnošću tvrditi čija je zadužbina bio manastir Bukovica, postoje indicije da datira iz perioda kada je Srbija bila despotovina, na čelu sa Stefanom Lazarevićem. Čak postoji mogućnost da je bio izgrađen kao posed njegove zadužbine, srednjevekovnog manastira Manasije.

U drugoj polovini 15. veka je zabeležen prvi pisani trag o današnjem Miljkovom manastiru.

Značajna obnova svetinje

Tokom viševekovnog postojanja, manastir Bukovica je nekoliko puta stradao. Na sreću vernika, uvek je obnavljan.

U istorijskom periodu koji je bio izuzetno turbulentan, tako se zbilo da je ova svetinja još jednom stradala od turskih osvajača.

Baš u periodu koji je prethodio Prvom srpskom ustanku, u ovu svetinju dolazi još jedan Miljko, koji je odigrao značajnu ulogu u istoriji manastira nazvanog po prvom obnovitelju, Miljku Tomiću.

Drugi Miljko bio je sveštenik. Porodica Ristić iz koje je potekao bila je iz Virine, jednog od sela u okolini Ćuprije. Nedugo nakon što se u nekadašnjem manastiru Bukovica zamonašio, jeromonah Melentije, kako je bilo njegovo monaško ime, posvetio se obnovi ove svetinje, koja danas funkcioniše kao jedan od ženskih manastira Srpske pravoslavne crkve.

Iako možda i nije u tolikoj meri uspeo da obnovi ovo zdanje, najpre zbog manjka finansijskih sredstava, sveštenik Miljko je na drugačiji način unapredio manastir. Budući da je njegova supruga bila u srodstvu sa vođom Prvog srpskog ustanka, voždom Karađorđem, kao posebna zanimljivost koja se tiče Miljkovog manastira pominje se zvono, kojim je manastir u Karađorđevo doba obogaćen. O tome svedoči i natpis na manastirskom zvonu, na kome je navedeno da je u vreme voždove vladavine i liveno.

Možda to zvono i ne bi bilo toliko poznato, da nije upravo ono 1830. godine oglasilo slobodu Srbije, budući da je iz ove svetinje tada preneto u prvu prestonicu oslobođene zemlje, Kragujevac.

Kasnije je srpski knjaz Miloš Obrenović dao da se izradi novo zvono, koje je poslato u Miljkov manastir.

(Ona.rs / “Miljkov manastir” )

Pošaljite nam Vaše snimke, fotografije i priče na broj telefona +381 64 8939257 (WhatsApp / Viber / Telegram).

Povezane vesti

Ona.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.