Živopisi iz različitih perioda svedoci su istorije ovog srpskog manastira

Živopis ove svetinje naročito je interesantan, uzevši u obzir da obuhvata tri sloja iz različitih perioda, što se smatra svojevrsnim svedočanstvom o istoriji ovog manastira, za koji je utvrđeno da je podignut 1517. godine

Budući da o njima ne postoji baš mnogo istorijskih podataka, iako su Janjuški manastiri počev od 1983. godine okarakterisani kao spomenici kulture od velikog značaja i kao takvi su pod zaštitom nadležnih institucija, oni i nisu naročito poznati.

Spomenička celina poznata kao Janjuški manastiri nalazi se na području drevne Dubočice, ističe "Vikipedija".

Preporučujemo

Izuzev manastira posvećenog Vavedenju Presvete Bogorodice, koji je podignut pred sam kraj 15. veka, 1499. godine, tu je i manastir posvećen Svetom Jovanu Preteči, koji je izgrađen nešto kasnije, 1517. godine.

Ženski i muški manastir

Nedaleko od sela Janjuša, nadomak Leskovca, nalaze se dve srednjevekovne svetinje. Vrlo blizu jedna drugoj.

Prema predanju, i jedan i drugi manastir podigli su članovi porodice Kantakuzin. I dok je jedan manastir okarakterisan kao ženski, za drugi se smatra da je funkcionisao kao muški.

Ono što je posebno interesantno pomenuti jeste trpezarija, koja je izgrađena praktično na polovini puta između jedne i druge svetinje.

Manastir na padinama Babičke gore

Nedaleko od sela Babičko, na padinama Babičke gore, nešto više od 10 kilometara udaljene od grada Leskovca, nalazi se jedna od svetinja koja je deo spomeničke celine poznate kao Janjuški manastiri.

Smatra se da je na mestu nekadašnje svetinje, Andronik Kantakuzin, zajedno sa braćom podigao manastir i posvetio ga Svetom Jovanu Preteči.

Danas je ova svetinja pod zaštitom nadležnih institucija, budući da je od 1986. godine okarakterisana kao nepokretno kulturno dobro, odnosno spomenik kulture od velikog značaja.

Živopis ove svetinje naročito je interesantan, uzevši u obzir da obuhvata tri sloja iz različitih perioda, što se smatra svojevrsnim svedočanstvom o istoriji ovog manastira, za koji je utvrđeno da je podignut 1517. godine.

Prvi sloj datira iz perioda posle gradnje manastira, a zograf po imenu Petar, koji je bio iz Sofije, je izradio prvobitni živopis 1524. godine, ističe "Vikipedija". Drugi sloj je izrađen 1583. godine, dok s početka prošlog veka datira treći sloj fresaka u ovoj svetinji, za koji je utvrđeno da su ga izradili zografi po imenu Jakov iz Velesa i njegov sin Đorđe.

(Ona.rs)