Jedini srpski Nobelovac živeo je u centru Beograda: Voleo je, kažu savremenici da šeta gradskim ulicama

Ako postoji ličnost u srpskoj književnosti koja je ostavila najznačajniji trag, a o čijem ličnom životu se zna najmanje, onda je to, bez sumnje, jedini dobitnik prestižne Nobelove nagrade, srpski pisac, Ivo Andrić.

I dok svi, u manjoj ili većoj meri, znaju čuvenu ljubavnu priču o Andriću i njegovoj voljenoj Milici Babić, kasnije Andrić, koja je bila i prva žena kostimograf toga doba, često se može u sećanjima savremenika pročitati i da je Ivo bio čovek koji nije bio baš voljan da daje intervjue.

Preporučujemo

Retki su ti novinari koji su imali sreću da “izvuku” makar koju rečenicu od njega. Jednostavno, Andrić je u svojim delima napisao sve ono što je smatrao potrebnim.

Život u centru Beograda

Rođen u selu Dolac, nadomak Travnika, na području tadašnje Austrougarske, Ivo Andrić je 1975. godine preminuo u Beogradu. Poslednje dane života proveo je baš u stanu, u kome se danas nalazi spomen zbirka jedinog srpskog Nobelovca.

Zbog aktivne političke i diplomatske karijere, nije sve vreme živeo u Beogradu. Ali se u njemu skrasio 1958. godine.

Sada već, slobodno se može reći čuvena anegdota je i ona u kojoj se pominje trenutak kada je proglašen za dobitnika prestižnog piznanja. Skroman kakav je bio, Andrić je u trenutku kada je beogradska čaršija već počela da bruji o tome da je jedan Srbin ovenčan ovim priznanjem, bio u svojoj uobičajenog šetnji gradskim ulicama do Kalemegdana. Upravo tako je, ako je verovati toj anegdoti, i saznao da je baš on dobio Nobelovu nagradu.

Muzej koji čuva uspomene

U centralnom delu Beograda, nedaleko od nekadašnjeg Starog dvora nalazi se danas spomenik posvećen jedinom srpskom Nobelovcu.

U stanu na adresi Andrićev venac broj 8 živeo je od 1958. godine Ivo Andrić sa svojom voljenom Milicom, koju je čekao ni manje ni više nego deceniju. Iako ga je pratio glas okorelog neženje, Ivo je strpljivo čekao svoju voljenu, a priča o njihovoj ljubavi i danas se prepričava.

Deo Muzeja Grada Beograda je i Muzej Ive Andrića, koji čuva uspomenu na lik i delo ovog značajnog srpskog pisca.

Želja Ive Andrića bila je da se formiranjem ovog jedinstvenog beogradskog muzeja posetiocima omogući da se bliže upoznaju ne samo sa njegovim književnim stvaralaštvom, već i sa prostorom u kome je pisao. Upravo zato i jeste piščeva radna soba očuvana u stanju u kakvom je bila dok je on u njoj stvarao svoja maestralna dela.

Osim radne sobe, u okviru Spomen-muzeja Ive Andrića u Beogradu postoje i druge dve prostorije, nekada korišćene kao spavaće sobe, u kojima je danas stalna muzejska postavka, koju čine brojni lični piščevi predmeti.

Jedan od eksponata koji se izdvaja kao najzanimljiviji, bez sumnje je i Nobelova plaketa kojom je ovaj srpski pisac ovenčan, dok je Andrićeva biblioteka deo spomen zbirke koji nikoga neće ostaviti ravnodušnim.

(Ona.rs / “Kadkakozasto” )