Iako je bio jedan od najznačajnijih srednjevekovnih manastira, trebalo je čak više od tri veka da ponovo oživi

Ne samo duhovna, nego i materijalna obnova Nikoljače, kako se još manastir Končul naziva, počela je 2000. godine. Upravo tada je igumanija poi menu Katarina, zajedno sa sestrama, a na osnovu blagoslova tadašnjeg Episkopa raško-prizrenskog gospodina Artemija, došla u ovu Svetinju, koja se nalazi nedaleko od Raške.

Glavna crkva manastira Končul posvećena je Svetom Nikoli, pa je to i razlog zbog koga je ova Svetinja u narodu poznata i kao Nikoljača.

Selo Gnjilica, u čijem ataru se nalazi, smešteno je na obali reke Ibar.

Iako pouzdanih podataka o tome čija je zadužbina manastir Končul nema, ako je verovati nrodnom predanju, njega je izgradio osnivač dinastije Nemanjića. Pretpostavka je da je oko 1175. godine veliki župan Stefan Nemanja podigao ovu Svetinju, koja se u pojedinim izvorima pominje i kao Končulj.

Jedan od najznačajnijih

Kada je pisao Studenički tipik, tokom prvih decenija 13. veka, Sveti Sava je u njemu pomenuo i manastir Končul. I upravo to i jeste prvo zvanično pominjanje ove Svetinje.

Iz tog dokumenta se može saznati da je jedan od najznačajnjih manastira srednjevekovne Srbije bio upravo manastir, koji je poznat i pod nazivom Nikoljača. Tačnije, po značaju se nalazio na visokom, četvrtom mestu.

Čak je u pomenutom dokumentu navedeno da je tokom izbora stareišna manastira Studenice pravo glasa imao i iguman Končulja.

Istorija manastira beleži i period vladavine srpskog kralja Milutina. Značajan napredak u tom periodu doživljava Končul i to najpre zbog dolaska jednog vlastelina, a kasnije monaha. Bio je to Danilo, iz pratnje kralja Milutina, koji se u ovoj Svetinji obreo nakon što je pobegao iz kraljeve pratnje, tokom posete manastiru Sopoćani.

U Nikoljači se Danilo i zamonašio. Iako u ovom manastiru nije naročito dugo ostao, organizovao je i školu i prepisivačku radionicu, čime je i ugled manastira značajno poboljšan.

Veliki uspon Končula

U vreme kada je na čelu Srbije bio despot Đurađ Branković zabeleženo je i da se manastir Končul poslednji put pojavljuje u spisima.

Smatra se da je najveći uspon ova Svetinja doživela tokom 14. i na početku narednog veka.

Manastir se poslednji put pominje kao sedište mitropolije, u periodu vladavine despota Đurđa Brankovića. Mada nema pouzdanih podataka o tome kada je zapusteo, postoji pretpostavka o tome da je glavna manastirska crkva uništena 1689. godine, u periodu kada je vođen Austrijsko-turski rat.

(Ona.rs / “Hodocasnik.com” )

Pošaljite nam Vaše snimke, fotografije i priče na broj telefona +381 64 8939257 (WhatsApp / Viber / Telegram).

Povezane vesti

Ona.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.