Srbi su baš na ovom mestu saznali da zemlja stiče autonomiju: Danas je tu prepoznatljiva beogradska crkva

Viševekovno ropstvo srpskog naroda, koji je na različite načine trpeo osmansku vlast završeno je čitanjem ukaza tadašnjeg turskog sultana u Beogradu, sada već daleke 1830. godine.

Ne samo da je Hatišerif iz te godine značajan zbog činjenice da potonja Kneževina Srbija njime stiče autonomiju, nego i zbog još nečega. Odlukom sultana, oličenom u turskom beratu, što je ekvivalentno ukazu, budući knjaz Miloš je stekao pravo da svoju porodicu uzdigne na nivo dinastije. Nije tajna da su mnogi članovi dinastije Obrenović ostavili izuzetno značajan trag, ne samo u političkom nego i u kulturnom smislu.

Na omanjem uzvišenju, na kome je kasnije podignuta i današnja crkva Svetog Marka u Beogradu, zvanično je te 1830. godine i obnarodovan dokument koji je potpisao tadašnji sultan po imenu Mahmud Drugi.

Zanimljivo je pomenuti da se na tom području nalazila nekadašnja svetinja, u čijoj blizini je kasnije i podignuta crkva Svetog Marka u Beogradu.

Teška sudbina beogradske svetinje

Sudbinu sličnu mnogim pravoslavnim svetinjama imala je i crkva Svetog Marka u Beogradu. Smatra se da je knez Miloš bio taj kome se pripusuju zasluge za gradnju prvobitnog hrama, posvećenog Svetom Marku koji se na tom području nalazio., a po želji Lazara Panče, koji ga je zadužio da to u njegovo ime učini.

Tačnije, smatra se da je u periodu između 1835. i 1836. godine na tom mestu podignuta bogomolja, koja je imala značajno manje dimenzije od postojeće.

Da sve bude još zanimljivije, prvobitna svetinja izgrađena nedaleko od mesta na kome se danas crkva Svetog Marka nalazi, bila je zapravo grobljanska crkva, budući da je na području Tašmajdana u to doba postojalo gradsko groblje.

Čitavo to područje bilo je značajno se samo za Beograđane, nego i za konačno oslobođenu Knežeinu Srbiju, jer se i rudnik šalitre i kamena na tom području nalazio.

Uz Hadži-Nikolu Živkovića, u gradnji ove poznate beogradske svetinje, učešće su uzeli i majstori čija su imena bila Nikola i Janja. Zanimljivo je pomenuti da su upravo oni učestvovali i u gradnju tada dvorske crkve u Topčideru, koju je u toku svoje vladavine podigao knjaz Miloš Obrenović i posvetio je Svetim apostolima Petru i Pavlu.

Večno počivalište vladara

Sve do pred sam početak Drugog svetskog rata, crkva iz tog peridoa je postojala na tom mestu. Nažalost, tokom nacističkog bombardovanja glavnog grada zemlje, ta svetinja je uništena.

Današnja svetinja izgrađena je nekako baš u tom periodu. Kao uzor za nastanak crkve Svetog Marka u Beogradu korišćen je srpski srednjevekovni manastir Gračanica.

Izuzev grobnice u kojoj počivaju zemni ostaci jednog od najvećih srpskih vladara, cara Dušana Silnog, u ovoj beogradskoj svetinji sahranjeni su i neki od članova dinastije Obrenović, kao i Gavrilo (Popoić), koji je bio vladika šabački.

Knežević Milan, rođeni brat kneza Mihaila, kao i srpski bračni par koji je surovo stradao tokom Majskog prevrata, kralj Aleksandr i kraljica Draga, takođe su u ovoj beogradskoj crkvi ssahranjeni.

(Ona.rs / “Crkva Svetog Marka” )

Pošaljite nam Vaše snimke, fotografije i priče na broj telefona +381 64 8939257 (WhatsApp / Viber / Telegram).

Povezane vesti

Ona.rs zadržava sva prava nad sadržajem. Za preuzimanje sadržaja pogledajte uputstva na stranici Uslovi korišćenja.