Bogorodica mu je u snu otkrila ruševine: Na tom mestu danas stoji manastir, gde je obred krštenja - poseban
Iako postoje pisani tragovi o postojanju svetinje na mestu, na kome se danas nalazi manastir Lešje nadomak Paraćina, u narodu tog kraja se i danas prepričava događaj iz prvih decenija prošloga veka.
Stanovnik Lešja po imenu Živan Marković usnio je te 1923. godine jedan neobičan san. U snu je video nikog drugog do Presvetu Bogorodicu, koja mu je ukazala na postojanje nekadašnje svetinje, koja je bila porušena. Zato je ovaj čovek pozvao nekoliko meštana, ne bi li mu pomogli da prvobitnu crkvu otkopa.
Preporučujemo
Prevozio je brodom ljude i zvao se Parakin: Da li znate koji grad u Srbiji je po tom čamdžiji dobio naziv?
Dve značajne srpske svetinje i poznato izletište nalaze se u okolini ovog grada
Rečeno-učinjeno. Brzo su baš na tom mestu, na koje mu je Bogorodica i ukazala u snu, ugledali ostatke ranije bogomolje.
Nije Živan časio ni časa, nego je na mestu, na kome se nalazio oltar nekadašnje svetinje, podigao omanju crkvu. Kamenu, jednostavnu građevinu zatim je uz pomoć lima i natkrio.
Prvobitna istorija Lešja
Na teritoriji današnje paraćinske opštine nalazi se i selo Lešje. A u njemu istoimeni manastir, na čijem mestu je ranije postojalo nekoliko svetinja građenih u različitim istorijskim periodima.
Nema, doduše zvaničnih i preciznih podataka o tome čija je zadužbina manastir Lešje, ali ima indicija da je još Stefan Nemanja tu sagradio bogomolju, mada se smatra da je i pre toga tu postojala svetinja. Kasnije je, prema pretpostavkama, u svoje vreme, na tom mestu neveliku crkvu podigao i knez Lazar Hrebeljanović.
Ipak, prema zvaničnoj istoriji Lešja, gradnja ovog manastira nadomak Paraćina pripisuje se jednom od vlastele iz nemanjićkog perioda. Njegovo ime bilo je Vukoslav, a manastirski kompleks je podigao sa dvojicom svojih sinova.
Potonja istorija ovog manastira navodi i podatak da je taj manastir bio izgrađen kao hilandarski posed, ali i da je bilo određenih sporenja oko toga. Tačnije, zvanični podaci ukazuju na to da Hilandar nije vodio odgovarajuću brigu o ovom posoedu, pa je 1411. godine manastir Lešje i vraćen sinovima vlastelina Vukoslava.
Starinski obred krštenja
Pored toga što u ovoj svetinji važe pravila ponašanja, koja je još Sveti Sava Osvećeni propisao Jerusalimskim tipikom, a koja se smatraju vrlo strogim, u Lešju se i čin krštenja odvija pogružavanjem u izvorsku vodu.
Podsećanja radi, u pitanju je starinski obred, koji podrazumeva da se dete „potapa“ u vodu tokom čina krštenja. Temperatura izvorske vode koja se koristi za ovaj čin je oko 12 stepeni.
Simbolično se takav obred dovodi u vezu sa krštenjem Gospoda našeg Isusa Hrista u reci Jordan i smatra se posebnim obredom, koji ostavlja dubok trag na sve prisutne upravo zbog simbolike koju nosi.
(Ona.rs / „Manastiriusrbiji“ )